Dom na działce graniczącej z drogą dojazdową z dwóch stron, wymaga przemyślanego układu funkcjonalnego pod względem zachowania prywatności. W tym wypadku zastosowano bryłę budynku na planie zbliżonym do litery L i odgrodzenie się elewacjami budynku od drogi. Zaprojektowano również dwa tarasy, południowy (od drogi) oraz północny (od utworzonej wewnętrznej enklawy). Dzięki temu dom wpisano w działkę zarówno pod względem stron świata jak i wystrefowania działki. Taras północny zapewnia letni oddech od upałów, natomiast południowy pozwala cieszyć się ostatnimi ciepłymi dniami jesieni.
Układ funkcjonalny klasycznie podzielono na strefę wejściowo-garażową i mieszkalną. Ma to odzwierciedlenie w bryle budynku. Na uwagę zasługuje przestrzenny salon, wydzielony niepełnymi ścianami, przez co czytelna jest jego powierzchnia przy dużo szerszej percepcji osób w nim przebywających. Odbiór przestrzeni rozciąga się do jadalni, kuchni, holu ze strefą wejściową, przejścia do tarasu północnego oraz korytarza do strefy nocnej. Strefa dzienna nabiera dynamiki i jakości. Chodząc po niej za każdym razem odkrywamy coś innego, jak w Corbusierowskiej architektonicznej promenadzie. Natomiast, gdy chcemy odpocząć na kanapie, ,,nikt nie chodzi nam za plecami”.
Wygląd zewnętrzny domu to nawiązanie stylistycznie do „stodoły” w wersji bezokapowej. Nowoczesności dodają płaskie zadaszenia tarasów i wejścia do budynku. Wstawki elewacyjne w postaci drewna i płyt betonowych ubogacają całość, przy czym nadal głównym materiałem pozostaje biały, klasyczny tynk. W zestawieniu z czarną dachówką zapewnia tak pożądany architektoniczny kontrast.
Dom w swoich proporcjach tworzy architektoniczną całość. Dobrze wygląda w różnych wykończeniach elewacji, o czym świadczy poniższe zestawienie wizualizacji.
Biały tynk, zardzewiała blacha (corten), dębowa deska czy betonowa płyta? Jaki materiał byś wybrał?
Tworzę dla Was stylowe, ponadczasowe, wygodne domy.